Nerwica obecnie nazywana jest zespołem zaburzeń lękowych o podłożu psychologicznym. W dawnej nomenklaturze freudowskiej nerwica nazywana była histerią, a w drugiej połowie XX wieku do powszechnego słownika klinicznego oraz mowy potocznej wszedł termin nerwica określający całe spektrum zaburzeń nerwicowych.
Nerwica może „dopaść” nas w każdym wieku i może być spowodowana zarówno czynnikami biologicznymi związanymi z funkcjonowaniem ośrodkowego układu nerwowego, czynnikami społecznymi wynikającymi z pola rodzinnego czy zawodowego, a także może być spowodowana doświadczeniami o charakterze traumatycznym i stresogennym.
Rozumując, nerwica nieposiadająca podłoża biologicznego ani traumatycznego, związana jest z wewnętrznym konfliktem, którego źródłem jest jednostronność psychiki. To oznacza, że mocny rozwój intelektualny zawsze odbywa się kosztem uczuć tak, jak racjonalistyczna postawa kształtuje się kosztem intuicyjnych wizji. W takiej sytuacji nerwica częściej wynika z osobistego nastawienia do rzeczywistości niż z trudów okresu dzieciństwa czy młodzieńczych doświadczeń.
Objawy nerwicowe
Łagodną formą objawów nerwicowych są zapominanie, przejęzyczenia oraz inne pomyłki dotyczące miejsc, ludzi i czasu. Nerwica to także różne formy lęku uogólnionego przejawiającego się ciągłym zamartwianiem i niepokojem o przyszłość. Przyjęło się, że najczęstszymi objawami nerwicowymi są: obniżony nastrój oraz depresyjne myślenie. Wówczas objawy lękowe i depresyjne występują w stopniu nasilenia umiarkowanego. Ostrzejszymi objawami nerwicowymi są napady paniki charakteryzujące się;
- spłyconym oddechem prowadzącym do hiperwentylacji
- przyspieszonym pulsem
- kołataniem serca
- dusznościami
- zawrotami głowy
- omdleniami
Ostrą formą nerwicy są zaburzenia OCD czyli obsesyjno-kompulsywne, a w starej nomenklaturze nazywane nerwicą natręctw. W tym przypadku najczęstszymi objawami nerwicowymi są intruzywne, nawracające myśli lub czynności rytualne, których celem jest zmniejszenie napięcia, pomimo świadomości bezsensowności i absurdalności czynności oraz myślenia. Ostra forma nerwicy występuje także w zespole stresu pourazowego nazywanego w skrócie PTSD (Post Traumatic Stres Disorder), który rozwija się na skutek traumatycznych doświadczeń. Cechuje się powracającymi w sposób intruzywny myślami, obrazami, wspomnieniami i silnymi emocjami związanymi z doświadczeniem urazowym. PTSD prowadzi do silnej dezorganizacji życia codziennego: rodzinnego, zawodowego i społecznego. Jest przyczyną unikania miejsc, sytuacji i ludzi, którzy zostali skojarzeni z urazem. Prowadzi do chronicznego wyczerpania, a finalnie do trwałych zmian w osobowości takich jak:
- niezdolność przeżywania uczuć
- poczucia odrealnienia
- uzależnień
- ogólnej niezdolności czerpania przyjemności z życia
Leczenie nerwicy
Leczenie nerwicy w większości przypadków polega na oddziaływaniu psychoterapeutycznym. Czas i przebieg leczenia zależą od stopnia nasilenia objawów, jak i samej genezy zaburzenia. Cięższe formy nerwicy wymagają jednoczesnego stosowania i terapii psychologicznej i leczenia farmakologicznego.
Jak wyleczyć nerwicę?
Zastanawiasz się jak wyleczyć nerwicę? Powszechnie przyjęło się, że terapia CBT jest najbardziej skuteczna. Z pewnością ten model terapii ma „narzędzia” do pracy z objawami, jednak leczenie odbywa się poprzez dialog z drugim człowiekiem i empatyczną obecność w relacji. Dlatego uważam, że wybór danej szkoły psychoterapeutycznej jest wtórny, bo najważniejszy jest człowiek, który dokłada wszelkich starań, żeby nam pomóc w powrocie do zdrowia. Terapeuta zyskuje moc leczenia za zgodą swojego pacjenta, który mu ufa i pokłada w nim nadzieję. Zatem każdy terapeuta bez względu na nurt, w którym pracuje jest odpowiedni, jeśli tylko on i pacjent czują między sobą dopasowanie.