ul. 3 Maja 13/6, 40-096 Katowice III piętro (wejście od ul. Stawowej 10)

Psychoterapia dzieci i młodzieży Katowice

Psychoterapia indywidualna młodzieży polega na indywidualnych spotkaniach nastolatka z terapeutą, z tym, że na pierwszą konsultację nastolatka zapisuje rodzic. Psychoterapia jest to metoda leczenia różnych zaburzeń i problemów natury psychicznej, która opiera się na bezpośrednim kontakcie specjalisty z pacjentem. Obejmuje cykl spotkań (sesji) pacjenta z terapeutą.

Zapraszamy do Centrum Terapii Kontinuum!

Wybierz specjalistę

Mikołaj Dubiel
Psychoterapeuta, Psychoterapeuta dla dzieci i młodzieży
Aleksandra Paruzel – Czech
Psychoterapeuta, Psychoterapeuta dla dzieci i młodzieży
Aneta Neffe
Psychoterapeuta, Psychoterapeuta dla dzieci i młodzieży, Terapia par, Terapia rodzinna
Ida Szwed
Psychoterapeuta, Terapia rodzinna
Małgorzata Halkiewicz
Psycholog, Psychoterapeuta
Jagoda Sikora
Psycholog, Terapia par, Terapia rodzinna
Katarzyna Świeca
Psycholog, Terapia par, Terapia rodzinna
Piotr Strzelczyk
Psycholog, Terapia par, Terapia rodzinna
Krzysztof Natkaniec
Psycholog
Joanna Matyjaszczyk
Psycholog
Klaudia Kapłon-Szmida
Psycholog
Dorota Baran
Diagnosta, Psychoterapeuta, Psychoterapeuta dla dzieci i młodzieży, Seksuolog

Jak wygląda praca psychoterapeuty dziecięcego z dzieckiem?

Psychoterapia dzieci skupiona jest na stworzeniu bezpiecznej relacji terapeutycznej z dzieckiem opierającej się na zabawie i stworzeniu warunków, w których dziecko może wykazać swoje zainteresowania i ekspresję emocji w różnych formach, takich jak; rysunek, układanki, zabawa wybranymi przedmiotami, zabawa w odgrywanie ról i tym podobne. Oprócz relacji terapeuty z dzieckiem bardzo istotne w procesie jest zaangażowanie rodziców. Zarówno dziecko, jak i rodzice odbywają regularne konsultacje ze specjalistą. Takie spotkania pomagają rodzicom zrozumieć zachowanie dziecka i poznać sposoby na radzenie sobie z kryzysowych sytuacjach.  Metody terapeutyczne dobiera się adekwatnie do wieku i potrzeb pacjenta oraz do zdolności poznawczych dziecka.

 

Kiedy należy zgłosić się na psychoterapię z dzieckiem?

  • problemy rozwojowe,
  • nieadekwatne zachowania dziecka,
  • agresja,
  • problemy z kontrolowaniem emocji,
  • problemy z koncentracją uwagi,
  • nadwrażliwość i nerwowość,
  • gdy w rodzinie następują duże zmiany, które mogą mieć wpływ na dziecko,
  • gdy dziecko ma problemy w relacjach z rówieśnikami,
  • odczuwanie lęku (może się objawiać poprzez koszmary senne, moczenie nocne, nerwowe reakcje, częste biegunki i wymioty).

 

Jak wygląda pierwsza wizyta z psychoteraputą dziecięcym?

Pierwsza wizyta z psychoterapeutą dziecięcym jest konsultacją z rodzicami, bez obecności dziecka. Podczas niej specjalista przeprowadza wywiad, aby jak najlepiej poznać aktualną sytuację dziecka i jego trudności, z którymi zgłosili się rodzice. Po przeprowadzeniu wywiadu ustala się oczekiwania rodziców wobec terapii. Kolejne spotkania polegają na indywidualnych spotkaniach specjalisty z dzieckiem, bez obecności rodziców. Ma to na celu stworzenie warunków, w których psychotrapeuta będzie mógł jak najlepiej poznać dziecko. Podczas kolejnej wizyty specjalista spotyka się z rodzicami w celu ustalenia planu mającego na celu poprawę aktualnej sytuacji, pomocy dziecku i jego rodzinie.

 

Kiedy zgłosić się do terapeuty?

Nastolatek powinien podjąć psychoterapię:

  • gdy ma trudności szkolne (złe zachowanie, wagary, problemy z procesami poznawczymi, złe oceny);
  • gdy ma trudności w nawiązywaniu kontaktów rówieśniczych;
  • gdy  długotrwale utrzymuje się u niego zły nastrój;
  • gdy występują szybkie zmiany nastroju (drażliwość, chwiejność, impulsywność);
  • gdy występują u niego zaburzenia odżywiania;
  • gdy nastolatek rezygnuje z dotychczasowych zainteresowań i pasji;
  • gdy ma problemy ze snem (np. przestawienie rytmu dobowego, wybudzanie się w nocy, problemy z zasypianiem lub zupełnie nie przesypianie nocy);
  • gdy u nastolatka pojawiają się objawy somatyczne takie jak bóle głowy, brzucha, nerwobóle;
  • gdy występują zachowania autodestrukcyjne (np. samookaleczenie się, zażywanie szkodliwych substancji, zgłaszanie myśli samobójczych);
  • gdy występują inne problemy związane z okresem dorastania, relacji międzyludzkich itp.