ul. Puławska 12 lok. 10 (V. piętro), 02-566 Warszawa | ul. Wandy 11a/1, 03-949 Warszawa

Wsparcie psychologiczne dla dzieci

Konsultacja psychologiczna to spotkanie z psychologiem, którego celem jest określenie charakteru trudności dziecka, rodzica czy rodziny oraz zaplanowanie odpowiednich oddziaływań oraz określenie zakresu możliwej pomocy specjalistycznej. Podczas konsultacji można też uzyskać pomoc psychologiczną dla rodzica – wspólnie z psychologiem spróbować lepiej zrozumieć trudności, z jakimi zmaga się nasze dziecko.

Wybierz specjalistę

Agata Kalinowska
Psycholog, Psychoterapeuta
Agata Rymarczuk
Diagnosta, Pedagog, Psycholog, Psychoterapeuta
Agnieszka Gola
Diagnosta, Psycholog, Psychoterapeuta
Agnieszka Szwedowicz
Psychoterapeuta
Anna Dalida
Diagnosta, Psycholog, Psychoterapeuta
Katarzyna Malec-Matak
Psycholog, Psychoterapeuta
Klaudia Owczarczyk
Diagnosta, Psycholog, Psychoterapeuta
Magda Dziadura
Psycholog, Psychoterapeuta
Maja Szczerbińska
Psycholog, Psychoterapeuta
Małgorzata Brach
Pedagog, Psycholog, Psychoterapeuta
Natalia Matus-Lewandowska
Psycholog, Psychoterapeuta, Seksuolog
Weronika Dzierżawa-Nalewajska
Psycholog, Psychoterapeuta, Terapia dla par, Terapia dla rodzin

Pierwsza konsultacja psychologiczna odbywa się z udziałem rodziców/ rodzica, bez obecności dziecka. Po konsultacji psychologicznej z rodzicem/ rodzicami psycholog może zalecić konsultacje z dzieckiem w celu obserwacji funkcjonowania dziecka oraz ustalenia zakresu wsparcia. Konsultacja psychologiczna to zazwyczaj 1-3 spotkania psychologa dziecięcego z dzieckiem oraz ponowne spotkanie z rodzicem/rodzicami w celu przekazania informacji zwrotnych z zaleceniami.

Po konsultacjach specjalista może zalecić psychoedukację, psychoterapię, diagnozę, wizytę u innego specjalisty lub inne działania wspierające rozwój i funkcjonowanie dziecka/rodziny. Umów się na konsultację, jeśli Twoje dziecko:

  • sprawia kłopoty wychowawcze w domu / przedszkolu / szkole;
  • jest agresywne i nie stosuje się do przyjętych zasad społecznych;
  • bardzo często miewa napady złości, agresji, często płacze lub jest smutne;
  • przeżyło trudną sytuację (rozwód rodziców, śmierć lub choroba kogoś bliskiego, wypadek);
  • często wchodzi w konflikty;
  • nie osiąga przewidzianych dla swojego wieku umiejętności i osiągnięć rozwojowych, długo uczy się nowych zachowań i umiejętności;
  • nie nawiązuje stosownych do wieku prób komunikowania się z otoczeniem i najbliższymi oraz ma kłopoty w nawiązywaniu relacji społecznych;
  • przejawia trudności adaptacyjne, jest nieśmiałe, zalęknione, ma problemy natury
    emocjonalnej;
  • ma trudności z nauką;
  • nie mówi w określonych sytuacjach (w których mówienie jest oczekiwane, np. w szkole, w przedszkolu, w obecności określonych osób), w innych natomiast mówi;
  • wykazuje problemy z jedzeniem, spaniem, przejściem treningu czystości.