ul. Puławska 12 lok. 10 (V. piętro), 02-566 Warszawa | ul. Wandy 11a/1, 03-949 Warszawa

Wsparcie psychologiczne dla dzieci

Konsultacja psychologiczna to  spotkanie z psychologiem, którego celem jest określenie charakteru trudności dziecka/ rodzica/rodziny oraz zaplanowanie odpowiednich oddziaływań oraz określenie zakresu możliwej pomocy specjalistycznej. Podczas konsultacji można też uzyskać pomoc psychologiczną dla rodzica – wspólnie z psychologiem spróbować lepiej
zrozumieć trudności, z jakimi zmaga się nasze dziecko.

Wybierz specjalistę

Karolina Czulińska
Psycholog, Seksuolog
Weronika Janeczko
Psycholog, Psychoterapeuta
Filip Matuszewski
Psycholog, Psychoterapeuta
Anna Ostrowska
Psycholog, Psychoterapeuta
Magdalena Pytel
Psycholog, Psychoterapeuta

Pierwsza konsultacja psychologiczna odbywa się z udziałem rodziców/ rodzica, bez obecności dziecka. Po konsultacji psychologicznej z rodzicem/ rodzicami psycholog może zalecić konsultacje z dzieckiem w celu obserwacji funkcjonowania dziecka oraz ustalenia zakresu wsparcia. Konsultacja psychologiczna to zazwyczaj 1-3 spotkania psychologa dziecięcego z dzieckiem oraz ponowne spotkanie z rodzicem/rodzicami w celu przekazania informacji zwrotnych z zaleceniami.

Po konsultacjach specjalista może zalecić psychoedukację, psychoterapię, diagnozę, wizytę u innego specjalisty lub inne działania wspierające rozwój i funkcjonowanie dziecka/rodziny. Umów się na konsultację, jeśli Twoje dziecko:

  • sprawia kłopoty wychowawcze w domu / przedszkolu / szkole;
  • jest agresywne i nie stosuje się do przyjętych zasad społecznych;
  • bardzo często miewa napady złości, agresji, często płacze lub jest smutne;
  • przeżyło trudną sytuację (rozwód rodziców, śmierć lub choroba kogoś bliskiego, wypadek);
  • często wchodzi w konflikty;
  • nie osiąga przewidzianych dla swojego wieku umiejętności i osiągnięć rozwojowych, długo uczy się nowych zachowań i umiejętności;
  • nie nawiązuje stosownych do wieku prób komunikowania się z otoczeniem i najbliższymi oraz ma kłopoty w nawiązywaniu relacji społecznych;
  • przejawia trudności adaptacyjne, jest nieśmiałe, zalęknione, ma problemy natury
    emocjonalnej;
  • ma trudności z nauką;
  • nie mówi w określonych sytuacjach (w których mówienie jest oczekiwane, np. w szkole, w przedszkolu, w obecności określonych osób), w innych natomiast mówi;
  • wykazuje problemy z jedzeniem, spaniem, przejściem treningu czystości.