Problemy okresu dojrzewania

Okres adolescencji jest kluczowy w rozwoju człowieka. To właśnie wtedy kształtuje się nasza fizyczność oraz sfera psychiczna, determinująca w ogromnej mierze nasz charakter. Z powodu nasilonych zmian zachodzących w organizmie nastolatka, może dość do rożnych problemów natury medycznej, fizycznej, psychicznej, bądź psychospołecznej.

W okresie dojrzewania młodzi ludzie bywają niezwykle emocjonalni. Często pojawiają się tak zwane huśtawki nastroju, których przyczyną są dynamiczne zmiany stężeń hormonów w organizmie. W tym okresie rodzice odchodzą często na drugi plan, a pierwszorzędnego znaczenia nabiera grupa rówieśnicza i jej akceptacja. W tym okresie życia, także zaczyna się zainteresowanie płcią przeciwną.

Jak pomóc dojrzewającemu dziecku?

Ze względu na ryzyko wystąpienia pewnych zaburzeń, opiekunowie dojrzewających nastolatków powinni bacznie ich obserwować. Stany obniżonego nastroju mogą mieścić się w zakresie normy okresu dojrzewania, jeżeli jednak trwają długo i są nasilone, warto skonsultować się ze specjalistą.

Wyjątkowa emocjonalność stanowi bardzo istotny element prawidłowego procesu dojrzewania psychicznego, ale emocje, które byłyby skrywane i tłumione, mogą stanowić podłoże do rozwoju zaburzeń lękowych.

W okresie dojrzewania dość często pojawiają się także zaburzenia odżywiania, ściśle związane ze zmianami fizycznymi ciała i powstającymi przy tym kompleksami. Należy więc obserwować młodego człowieka i w razie podejrzenia jakichkolwiek nieprawidłowości poszukać pomocy i porady.

Potrzeba niezależności i ciekawość świata bywa powodem nastoletniego buntu, często powiązanego z korzystaniem z substancji psychoaktywnych – papierosów, alkoholu, czy nawet narkotyków. Nawet kilkurazowa próba może skończyć się uzależnieniem. Podejmowanie rozmów na temat bezpiecznych zachowań, rozpoznawania zagrożeń, a także wykazanie się rozumieniem potrzeb młodych ludzi, pozwala skutecznie zmniejszyć ryzyko niepożądanych zachowań.

Co można poradzić rodzicom dojrzewających nastolatków?

Dorastający człowiek powinien czuć, że może liczyć na wsparcie i akceptację ze strony opiekunów. Najważniejsze są rozmowy i cierpliwość. Od tego, czy pytanie zostanie zadane odpowiednio, zależy efektywność komunikacji z młodym człowiekiem. Dlatego należy słuchać – znajomość potrzeb i problemów dorastającego dziecka ułatwi osiągnięcie porozumienia.

Skąd mam wiedzieć, że mój nastolatek potrzebuje pomocy?

Gdy czujecie, że rozmowa się „nie klei” lub też nastolatek unika kontaktów z wami, a wszystkie odpowiedzi na zadane mu pytania kwituje krótkim „dobrze”, to może być znak, że jednak nie jest dobrze. W takiej sytuacji przydaje się spotkanie z psychologiem, który z uwagi na okres buntu nastolatka, często potrafi nawiązać lepszy z nim kontakt niż rodzice.